| Κείμενο : 1 Ο συμιακός ομαδικός χορός "Και πού 'σαι, και νά 'μαι". |
| Πηγή : /P079-02 , Ευρετήριο : O-58011A33 |
Ιωάννης, Καραμπάτης Ο συμιακός ομαδικός χορός "Και πού 'σαι, και νά 'μαι". Καραμπάτης, Ιωάννης: "Ο συμιακός ομαδικός χορός "Και πού 'σαι, και νά 'μαι"", Συμαίκόν Βήμα, 294, σελ. 6, 9-10/2001. Αναδ. Παράδοση και Τέχνη079, σελ. 7, Αθήνα, Δ.Ο.Λ.Τ., 1ος-2ος 2005. Από το : Ελληνική λαογραφία - Συμιακό έθιμο "Και πού ’σαι, και νά 'μαι". Στη Σύμη της Δωδεκανήσου υπάρχει ένας παλιός διαχρονικός τοπικός χορός που τον λένε ''Και πού ΄σσαι, και νά 'μμαι''. Ο χόρος αυτός παρουσιάζεται σε όλες τις χαρούμενες εκδηλώσεις των γάμων, βαφτίσεων, επετείων, εθνικών και θρησκευτικών εορτών, που λαμβάνουν μέρος οι κάτοικοι της νήσου με ντόπιες στολές. Ενας μεγάλος αριθμός εορταζόντων Συμιακών, κρατώντας τα χέρια, δημιουργούν ένα μεγάλο χορευτικό κύκλο υπό τους ήχους το βιολιού, σαντουριού και λαουτιού. Στη μέση του χορευτικού κύκλου ένα ζευγάρι γεροδεμένων νέων, γυναίκας και ανδρός, χορεύουν ιδιαίτερα με καμάρι, γλυκόγελο και με τα δάχτυλα των παλαμών να κάμει στράκες για να σαγηνεύει τον άντρα. Ο άντρας πάλι, για να τραβήξει και προσελκύσει το κορίτσι, δείχνει την αντρική του ζωηράδα και αντοχή στο χορό με τα ψηλά πηδήματά του, ανεμίζοντας τη μαύρη νησιώτικη βράκα και το κόκκινο, με τη μακριά φούντα, φέσι του, φαντάζοντας τάχα ότι έχασε την κοπέλα και μέσα στον στροβιλισμό και τα πηδήματά του φωνάζει: - Και πού 'σαι; - Και νά 'μαι, απαντά εκείνη, οπότε πλησιάζονται ακόμη περισσότερο, αλληλοκοιτάζονται ερωτικά για να πάρει νέες δυνάμεις ο νεαρός από τις γλυκές και θαυμαστές ματιές που του έριξε η κοπέλα και να πηδήξει, μα και να πετάξει ακόμα πιο ψηλά, κάμνονας τσαλίμια, έξυπνες χορευτικές στροφές και αυτοσχέδιες στροφές για να εντυπωσιάσει το θηλυκό. - Και πού 'σαι; - Και νά 'μαι, ακούεται συχνά. Το τιμητικό αυτό ζευγάρι στο κέντρο του χορού κριτικάρεται, εκτιμάται, ζυγίζεται και κουτσομπολεύεται, όχι μόνο από τους πολλαπλούς χειροπιαστούς χορευτές, αλλά και από όλη τη συμιακή κοινωνία, που χαίρεται τους χορευτάδες, να τους βλέπει και να τους καμαρώνει. Η διάρκεια του χορού είναι ατέλειωτη και γι’ αυτό πολύ κουραστική, ιδίως για τον άντρα, με τα πολλά και ατέλειωτα πηδήματα και τα ανεμίσματα το μαντηλιού και τις ''στράκα-στρούκες'' των δαχτύλων των παλαμών. Από εδώ εκτιμάται άλλωστε η αντοχή και η δύναμη του άντρα. Υπάρχει όμως και το λεγόμενο κόψιμο. Δηλαδή, όταν ένας από το πλήθος των χορευτών αντιληφθεί ότι ο τιμητικός χορευτής έχει κουραστεί αρκετά, φεύγει από το χορευτικό γύρο και πηγαίνει με χορευτικά βήματα, κρατώντας στα χέρια του τεντωμένο ένα μαντήλι το οποίο ανεμίζει προς την ίδια την κοπέλα, αντικαθιστώντας τον πρώτο χορευτή, ο οποίος είναι υποχρεωμένος ν’ αποχωρήσει. Μερικές φορές όμως πολλοί νεαροί, που επιθυμούν να χορέψουν με την τιμητική χορεύτρια και πριν ακόμη κουραστεί ο χορευτής, πηγαίνουν, τον σπάνε, τον κόβουν, για να επιτύχουν το ποθούμενο. Με το κόψιμο, ο κάθε χορευτής είναι υποχρεωμένος, έστω και αν χόρεψε λιγάκι, να αφήσει τη ντάμα στον ελθόντα αντικαταστάτη του. Σημειώνουμε ότι η συμιακιά στολή είναι από τις ωραιότερες στολές της Δωδεκανήσου. *********************************************** *********************************************** Δημοσιεύτηκε στο Par79 Karabatis01GR.doc |