-[Παπαποντικός 1957, 632] Οινούσες: Καθ' όλην την περίοδον της Αποκριάς τραγουδούν και χορεύουν εις τα σπίτια ένα παλαιό τραγούδι, τον "Αγιο Σίδερο". Είναι παραλλαγή ενός ακριτικού άσματος πάλης του Χάρου και του Διγενή. Αλλοτε όμως το τραγούδι αυτό εχορεύετο από τους άνδρας όλου του χωρίου κατά την τελευταίαν Κυριακήν της Αποκριάς γύρω από την εκκλησίαν του πολιούχου Αγίου Νικολάου, άλλοτε λέγω διότι έπαυσε πλέον να χορεύεται κατά την διάρκειαν του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ότε εμαυροφόρεσε το νησί. Δίδω μίαν περιγραφήν ως εχορεύετο περί την εκκλησίαν, όπως την ήκουσα από την μητέρα μου, ηλικίας 55 ετών, και όπως χορεύεται σήμερον εις τας οικίας, ως εγώ έχω ο ίδιος γνώσιν. α) Είχαμε ένα γέρο στο χωριό μας που τον λέγανε μπάρμπα Γιάννη Γιωργιλή. Αυτός ο γέρος με τους άντρες του χωριού κατά την τελευταία απόκρια έσυρνε το χορό γύρω από την εκκλησία. Γύρω στην πλατεία της εκκλησιάς, μόλις εχτυπούσε η καμπάνα για τον εσπερινό και κατόπιν για τον χορό, μαζευγόντανε όλο το χωριό, γυναίκες και παιδιά, και βλέπανε. Πρώτα έλεγε ένα κομμάτι ο μπάρμπα Γιάννης και κατόπιν το επαναλάμβαναν οι άλλοι. Βαστούσανε ο ένας τον άλλον από τους ώμους και έφερναν γύρω την εκκλησιά. Οταν τελείωνε ο χορός και το τραγούδι ο "Αγιος Σίδερος", διαλυόταν η συγκέντρωση και 'φχότανε ο ένας στον άλλο "και του χρόνου". β) Εις τα σπίτια κάθε βράδυ την Αποκριά έως την νύκτα της Κυριακής προ της Καθαράς Δευτέρας, η οικογένεια και οι τυχόν κεκλημένοι γείτονες και συγγενείς, κρατούν από τους ώμους ο εις τον άλλον, τραγουδώντας και χορεύοντας με ορμήν. Ακολουθούν γέλωτες και πειράγματα, καθώς και διάφορα σκωπτικά αποκριάτικα.
|